Yeni Kitaplar ve Özlemim

Arkadaş yayın evinden sipariş ettiğim kitaplarım geçen hafta geldi ve Idefix kitap fuarının başladığını öğrendim. Her an ikinci siparişimi verebilirim, her ne kadar Tutunamayanlar yavaş ilerlese de; ve okunacaklar çoğalsa da. Tutunamayanlar çok farklı bir kitap; ağır, özümseyerek, aceleye getirmeden ve tadını çıkara çıkara okuyorum. Öyle bir kitap ki tek postta onu anlatamayacağımı düşündüm. Bu yüzden bir kenara not etmek yerine buraya yazıyorum, parça parça...

Annemi özlüyorum, çok özlüyorum, bu özlemimi ablamla, eşimle veya arkadaşımla paylaşmak bana yetmiyor. Sürekli bunu dile getirmek istiyorum. Neredeyse 5 ay oldu, kokusunu hatırlamak istiyorum, çekiyorum çekiyorum gelmiyor burnuma. Artık yok. Ne zaman ki biri bir şey anlatsa bunu geriye dönüp kendimle özdeşleştiriyorum, ben de annemle yapmıştım, ya da annem de böyle yapardı diye. Kendimi tutuyorum o anda ancak kendimle kalınca tutamıyorum. Göz yaşları içimdekini atmama yardımcı olsa keşke, olmuyor olamıyor. Boğuluyorum tüm bu anılarda, çıkmak isteyip, çıkamıyorum. Sağa bakıyorum annemin menekşesi, ona su verişi canlanıyor gözümde. Sola bakıyorum annemin cüzdanı, içine vesikalıklarımızı nasıl yerleştirdiği geliyor.. Gözümü kapatıyorum, sanki annemmişim gibi yatağında can verirken acı çekti mi? rüya gibi tuhaf bir şeyler yaşıyorum, hıçkırıklar yükselmeye başlıyor istemeden. Geçmeyecek hiç bir zaman biliyorum, bunu her zaman hissederek yaşayacağım. Artık kendimi anlatacağım bir annem yok, hala var olduğunu sandığım zamanlar oluyor ne yazık ki.. Melek annem sen iyi ol yeter ki, ben bir şekilde iyi olacağım, merak etme..