Kardeşimin Hikayesi

Kitabın Yazarı: Zülfü Livaneli

Yayınevi: Doğan Kitap

Sayfa sayısı: 324

Nereden kaça aldım?: Hatice'den ödünç aldım

İlk Zülfü Livaneli okumam, sayfalar nasıl aktı; nasıl kitabın sonuna geldim anlamadım. Kitap nasıldı diye sorduğum ve hep "değişik, tuhaf" yanıtını aldığım kitabı ben çok beğendim. Evet değişik ve tuhaf bir karakter anlatılan, anlatan (ya da ikisi birden :)) ama bu kitabın burun kıvrılması anlamına gelmiyor kesinlikle. Sonlara doğru tuhaf hikayeden, Mehmet'in farklı davranışlarından bir şeyler çıkarmaya başladım ancak sonunu hiç bir şekilde tahmin edemedim. Psikolojik gerilim tadında bir hikaye, temelinde aşk'ın yattığı ,tüm yaşananların kaynağında aşk olduğunu görerek bitiriyorsunuz. Zaten kitapta da aşktan bolca bahsediliyor.

"İnsanın biyolojik fonksiyonlarına aşırı bir anlam yükleme çabası içindeyiz. Çünkü hiçlik zor geliyor." (s.16)

"Nietzsche'nin 'aktif unutma' tezi üzerinde çalışıyordum. Ona göre hayvanlarla insanlar arasında temel bir tarihsellik farkı vardı. Hayvanların tarihselliği yoktu; dün ve bugün arasında bir fark hissetmezlerdi. Bu tarihsel bilinç insana özgüydü ve hayvanları kıskanmamız için bir sebepti. İnsanın geçmişini araştırması acı veren bir deneyimdi. Mutlu olmanın tek şartı 'unutmayı' başarabilmekti." (s.185)

"İnsan, kendine kurallar koyulan bir hayvan gibi her duruma alışıyor." (s.245)